Het ruiproces van de duiven verloopt voortreffelijk. De kwekers zijn bijna volledig door hun rui heen, en de vliegduiven maken ook goede vorderingen. Ze hebben gemiddeld nog maar 2 à 3 oude veren, dus ze beginnen alweer echt op postduiven te lijken.
Wat betreft Paratyfus, de kweek- en vliegduiven zijn inmiddels ingeënt en behandeld. Alles verloopt zoals gepland, wat een verademing is in vergelijking met voorgaande jaren.
Opletten geblazen
Met de naderende kou is het tijd voor de steenmarters om hun voorraadkast voor de winter aan te vullen.
Hoewel de hokken zo goed mogelijk zijn beveiligd tegen de steenmarters, hebben we voor alle veiligheid 6 kweekkoppels bij Rob ondergebracht.
Rob is een voormalige duivenmelker die bij het landje hoort en het leuk vindt om voor ons te kweken. Op die manier kan hij af en toe stiekem zijn peukie roken en op zaterdag genieten van zijn eigen gekweekte duiven tijdens de vluchten.
Op zaterdag 25 november is het weer tijd voor de koppeling van de duiven. Op papier lijkt alles goed te gaan, en we gaan ons vooral richten op kruisingen in de eerste ronde, waar we al veel aandacht aan hebben besteed in de avonduren.
Wat zijn onze plannen dan?
Ik heb afgelopen seizoen enorm genoten van de duiven van Ton Stenekes, misschien wel meer dan van mijn eigen duiven. Ton werd zelfs 14e nationaal onaangewezen bij de jonge duiven, wat me aan het denken heeft gezet.
Er is ook een nieuwe buurman in de buurt gekomen, Iraj. Net als Ton gaat Iraj ook met jonge duiven spelen, en waarom ook niet? Ze gaan regelmatig samen naar de vereniging om de klok uit te slaan, iets waar ik zelf eigenlijk tegenop zie. Ik blijf liever op het landje om voor de laatkomers te zorgen, ik heb genoeg tijd op de barkruk doorgebracht in mijn leven.
We hebben goede afspraken gemaakt over hoe we dit gaan aanpakken. Als het lukt, staat ons een mooi en gezellig seizoen te wachten.
Enkele voorwaarden zijn dat ik zelf de vliegduiven blijf voeren, uitlaten en africhten, en dat ik mijn voersysteem en schema niet veranderd, tenzij dat echt nodig is.
Na de 2e ronde van de kwekers zetten we geen nieuwe jongen meer bij, ook al komen ze uit de beste duiven die we hebben.
We blijven alle drie zelfstandig vliegen, dus geen combinatie, maar we kunnen wel als een team voor elkaar klaarstaan. Voor mij persoonlijk geeft dit ook een goed en geruststellend gevoel, wetende dat er hulp is als dat nodig is, vooral als je wat minder fit begint te worden.
One loft racen, waarom niet
Een ander interessant aspect dat me aanspreekt van de duivensport, zijn de zogenaamde “one loft races.” Dit lijkt echt de toekomst van de duivensport te zijn. Iemand die zich hierin heeft gespecialiseerd, is Ferry de Kok uit Almere. Door te investeren in een aantal uitstekende duiven voor deze specifieke races, zouden we al snel de eerste positieve resultaten moeten zien. En die eerste resultaten mogen we dit jaar al verwachten op de meest prestigieuze Pattaya one loft race in Thailand. De trainingsvluchten zijn al aan de gang en tot nu toe veelbelovend. Om aan te geven hoe populair dit spel is. De trainingen zijn begonnen met ruim 10.000 duiven.
Het plan is om volgend jaar enkele jonge duiven bij Ferry te bestellen voor deelname aan een one loft race. Het mooie is dat je hier zelf weinig omkijken naar hebt, alles wordt namelijk keurig voor je geregeld. Je kunt dan een paar jonge duiven bestellen die je kunt inschrijven voor een one loft race naar keuze. Als je wel houdt van een beetje spanning en uitdaging, dan is dit echt iets leuks om te proberen. En het mooie is dat je bij deze races een grotere kans hebt op een mooie prijs dan bij de staatsloterij.
Ik heb er nog niet met Ton en Iraj over gesproken, maar ik denk dat zij hier ook wel interesse in hebben, dus wie weet vormen we al een team.
