De eerste ronde winterjongen vlogen al lekker in de rondte terwijl het tweede rondje jongen met temperaturen van ruim onder de -10 graden Celsius aan het uitkomen was.Wanneer ik dan s`avonds met thermosokken en gevoerde pantoffels op de bank hang, moet ik met deze temperaturen denken aan de beesten op het landje.

Onze duivenhokken hebben open voorkanten,  precies waar de jongen uitkomen staan de hokken ook nog op het Oost en Noord Oosten. En alsof ik me nog niet schuldig genoeg voel begint Greetje ook nog over Baco onze waakhond die in die kou ligt met alleen een laag stro in het nachthok.Maar dan kom je s morgens vroeg op het landje aan en is de hond veel vrolijker dan met hartje zomer. Het dikke pak stro wat we in het nachthok gooien smijt Baco er ’s avonds gewoon weer uit en het eerste wat hij doet met uitlaten is lekker rollen in de sneeuw.Wanneer het ijs uit de drinkbakken van de duiven is gehaald willen de duiven gelijk bij het vullen van de drinkbak een bad nemen, tja en dan loop ik me druk te maken over de vorst.

Piet Paulusma is niet meer nodig

Hou de natuur maar gewoon in de gaten dan heb je Piet niet nodig. Kijk maar naar het gedrag van de dieren het was al te voorspellen dat er een vorstperiode aankwam. De hond begon ruim van te voren het dubbele te eten en kijk wat een vetlaag hij heeft opgebouwd.De duiven precies hetzelfde, wat ging er de laatste weken niet een berg voer doorheen.

Langs het stukje snelweg van Almere buiten naar Lelystad was het ook goed te zien. Op de open stukken waar je normaal een paar reeën ziet lopen waren het er deze week ruim 20 stuks die dicht bij elkaar stonden. Kijk naar de watervogels hoe ze in grote aantallen elkaar opzoeken, de ganzen, verschillende soorten eenden, meerkoeten en noem maar op. Ik let er altijd op, misschien komt het omdat ik veel schilderijen heb gemaakt en graag fotografeer. Zie hoe de beesten in de natuur samenwerken wat zijn wij mensen dan een stel egoïsten.

Alles in de war

Het zal wel aan mij liggen maar het weer zoals afgelopen week hoort toch gewoon bij de winter. Dat de mensen het niet meer gewend zijn, oké. Maar gelijk bij de eerste dag met wat jachtsneeuw lag alles plat, de treinen reden niet meer, de bussen bleven aan de kant staan, de winkels werden bijna geplunderd, iedereen was weer aan het hamsteren geslagen wat een gekkenhuis.Opvallend was ook dat ik niemand meer over klimaatverandering heb gehoord daar zijn we voorlopig weer even van af.

Op het landje was het ook goed te zien dat we deze weersomstandigheden niet meer gewend zijn. Het was gewoon lachwekkend neem vorige week Zondag. De dag dat het met sneeuwen behoorlijk begon door te zetten lag er op het pad naar de hokken een centimeter of 60 opgewaaid stuifsneeuw. Tot mijn verbazing stonden er voetstappen in de sneeuw, ik dacht nog, nou die is goed voorbereid. Deze vroege vogel heeft zeker goede hoge laarzen aan.

Maar toen ik was aangekomen in het koffiehok zag ik een zielig rillend stumpertje weggekropen. Ik dacht eerst nog het is een dakloze maar nee het was Martin een ex-duivenmelker die geen ochtend over slaat en er altijd als eerste is. Niet dat hij de duiven zo mist maar Martin mag thuis niet roken van zijn vrouw. Zodra Martin wakker is stapt hij in de auto vergeet zijn tanden te poetsen en komt zo snel mogelijk naar het landje gereden waar hij zich vervolgens een versuffing rookt. Het zat hem nu even niet mee de gasflessen waren leeg dus er was geen kachel en geen water om koffie te zetten. Zijn kop was paars van de kou en het waren toch geen hoge goed gevoerde laarzen zoals ik eerst dacht. Nee, het waren echte zomerse Lotto gympen, je kent ze wel van die plastic dingen die je zomers weer niet aan kan trekken vanwege de zweetpoten die ze veroorzaken.

Lang is Martin dan ook niet gebleven, ik heb vol bewondering staan kijken hoe hij het zou gaan fixen om weer terug naar de auto te lopen. De eerst stappen gingen goed hij stapte precies in zijn eigen sporen en maakte zo een begin aan de terugweg. Maar dan raakte hij toch de controle kwijt en verloor zijn evenwicht.  Foetsie, weg was Martin. Het was even zoeken maar ik heb hem teruggevonden lang uit in de sneeuw. Martin  had de kleuren van een ouderwetse Tournier gekregen. Het eerste wat Martin tegen me zei was, je gaat niet lachen en ook niks tegen die jongens vertellen. Zoals beloofd doe ik dat ook niet ik dacht ze lezen het toch wel.

Wat dat aangaat is onze andere vaste bezoeker slimmer. Nu heb ik het dus over Robbie ook een ex-duivenmelker die toevallig ook thuis niet mag roken van zijn vrouw. Vroeger dacht ik nog zouden ze dezelfde vrouw hebben maar nu weet ik beter.Rob of eigenlijk noemen we hem Elvis, heeft deze bijnaam niet gekregen omdat hij lekker kan zingen en zeker niet om zijn danskwaliteiten. Nee Robbie heeft een vetkuif, Rob is een beetje in de tijd blijven hangen van de eerste Puch brommers. De bijhorende schoenen en het jasje heeft hij nog steeds aan en het maakt hem niet uit, ook al is het 35 graden zijn jasje gaat niet uit.Maar deze week geen Elvis op het landje dus sociaal als Henk altijd is geeft hij Rob een belletje met de vraag of er wat aan de hand is. Elvis is inmiddels behoorlijk op leeftijd dus het zou zomaar kunnen dat ………We weten dat het moeilijk is om Rob te bereiken, op zijn Puch had hij ook geen telefoon dus waarom zou hij nou wel een mobieltje aanschaffen.De ouderwetse huistelefoon functioneert op zich nog goed alleen Rob heeft geen idee hoe hij hem op moet nemen. Misschien weet Robbie het wel maar wacht hij net zo lang tot zijn lieve Sonja de telefoon komt brengen. Dat vergeet ik nog helemaal te zeggen Rob was ambtenaar dus als er opgenomen wordt dan is het steevast zijn vrouw Sonja.Meestal is Rob niet thuis als je belt, niet dat hij bij de buren is want  die praten al jarenlang niet meer met hem maar dan gokt Robbie het erop en staat hij stiekem achter zijn oude duivenhokje snel een paar trekjes van een peuk te nemen. Vaak nog een half opgerookte peuk die Martin heeft weggegooid.Maarrrrrr Henk heeft hem gesproken en dat is nou wel weer het mooie aan Rob hij spreekt tegenwoordig de waarheid. Toen Robbie nog met zijn duiven vloog wou dat nog niet zo lukken maar hij is veranderd en met sommige dingen geloof ik hem nu op zijn woord en nu zeker.Elvis zegt sorry maar ik kan deze week niet naar het landje komen met deze vorst, je weet ik ben zuinig en trots op mijn haar en om die kuif er goed in te houden gaat er erg veel Brylcreem in, dat risico ga ik niet nemen zegt Rob, hij is doodsbang dat zijn vetkuif gaat bevriezen met dit weer.

Over een bevroren hoofd gesproken

Kan je nagaan wat de kou allemaal wel niet weet te veroorzaken.Ik noem nou even geen naam om twee redenen.  Ten eerste het is een clubgenoot en ten tweede hij heeft wat jongen besteld en die moet hij nog betalen. Voor het gemak noem ik hem maar even Flipje hij heeft altijd een caravan gehad in Tiel vandaar.Flip kwam afgelopen dinsdag langs op het landje om even te kijken naar de koppels waar hij wat jongen uit wil hebben, ik moet zeggen het was toen ook water en water koud. Maar net als iedereen op het landje zijn we erg voorzichtig met de Corona. Ook in het koffiehok doen we zoveel mogelijk een mondkapje op waarom zou je het risico nemen.Flip wou geen koffie maar hij zag de pakjes met cup a soup en een beker tomatensoep zag hij wel zitten.Je ziet wel eens op sportscholen van die trilmachines waar je op moet staan, ik denk om af te vallen ofzo maar Flip kon trillen zonder deze trilmachine.Mijn oren zijn niet al te best eerder super slecht maar ik kon het gebit van Flip horen klapperen, wat had deze man het koud.Ik zie hem het bekertje met tomatensoep gretig pakken en zonder te blazen probeert hij een slok te nemen. Dat is opzich niet zo gek met die kou maar wel een beetje vreemd gezicht als ik zie dat Flip zijn mondkapje nog op heeft wat een ravage in het koffiehok, Ilse had het net zo keurig schoongemaakt.Even later zegt Flip, sapperdeflap ik kan niet eens meer normaal nadenken door de kou. Later ben ik nog even op google wezen speuren of bv de Eskimos wel eens last hebben van bevroren hersencellen maar ben niet echt veel wijzer geworden maar je ziet op het landje kan alles.