Hey daar, duivenliefhebbers! Ik heb een ongelooflijk verhaal voor jullie. Vorige week zaterdag had ik een geweldige dagfond vlucht in gedachten, maar zoals altijd, liep het allemaal anders dan verwacht. Het was één groot avontuur vol verrassingen en tegenslagen. Dus ga er lekker voor zitten terwijl ik je meeneem op dit buitengewone duivenavontuur!
Het mysterie van de verdwenen chipring
Spanning vulden de lucht toen ik de eerste berichten hoorde binnenkomen over Gray. Ik begon meteen te berekenen hoe laat ik mijn eerste duif moest klokken om een indrukwekkende prestatie neer te zetten. Rond 14.15 uur was mijn voorspelling. Maar tot mijn grote verbazing, om 14.12 uur precies, viel mijn trouwe zwart-wit gevlekte duivinnetje op de antenneplank. Maar er was een probleem: ze werd niet geregistreerd! Verbaasd en verward haalde ik haar zo snel mogelijk over naar een andere plank, maar wederom zonder resultaat. Wat was er aan de hand?
Een mysterieus verdwenen chipring
Tja, het werd me al snel duidelijk dat de hele chipring van mijn duif verdwenen was. Hoe kon dit gebeuren? Ze was keurig op tijd gearriveerd en haar poot was niet beschadigd. Ik controleer altijd of de chipring goed gesloten is. Het was echt een raadsel voor me. Dit onverwachte voorval gooide roet in het eten en mijn dag was behoorlijk verpest. Maar gelukkig had ik de dag ervoor al met Iraj afgesproken dat hij de klok mee zou nemen naar de vereniging. Ik was echt niet in de stemming om over duiven te praten op dat moment.
Voorzichtigheid met de jonge duiven
Nu we het toch over duiven hebben, laten we het even hebben over de jonge duiven. Ik durfde ze niet mee te geven voor de laatste training vanuit Tilburg. Waarom? Simpelweg omdat ik bang was dat ze nog net een bacteriële infectie zouden oplopen in de mand. De tijd tussen de training en de eerste wedstrijd was gewoon te kort om ze volledig te laten herstellen. Dus waarom zou ik dat risico nemen?
De grote dag: de eerste wedstrijd
En toen was het zover, de eerste jonge duiven wedstrijd van het seizoen. De duiven werden om 07.15 uur gelost vanaf de losplaats Geel, iets minder dan 140 km hier vandaan. Met een zuidelijke wind zag het er niet verkeerd uit voor Almere, en het was helemaal mooi meegenomen dat ik ook nog eens op de verste afstand zat.
Een spektakel in de lucht
Het was werkelijk sensationeel om te zien hoe de eerste drie duiven arriveerden. Ze kwamen als een speer naar beneden gedoken, bijna alsof ze de zwaartekracht hadden uitgedaagd. De eerste duif werd om 08.49.47 uur geconstateerd, met slechts één seconde voorsprong. Het was de 809, een klein licht gekrast duivinnetje afkomstig van Henk Joffer uit Lelystad.
Het Joffer-hok en zijn duiven
Ah, het Joffer-hok, een naam die resoneert in duivenland. In het vroege voorjaar belde Henk me op en zei: “Als je toevallig in de buurt bent, ik heb negen jonge duiven zitten voor je.” Gezien mijn goede ervaringen in het verleden met duiven van Henk, sprong ik meteen in de auto om ze op te halen. Ik ben geen voorstander van bijzetten, dus ik heb een apart hokje vrijgemaakt voor dit mooie groepje. Zo is er weer, net als in de beste jaren, een Joffer-hokje op het landje. Bij het uitwennen zijn er twee van de plank gepakt door een sperwer, maar gelukkig zijn de andere zeven er nog steeds.
Het strategische spel
Nu komt het leuke gedeelte: het spelletje. Van de zeven duiven zijn er twee doffers en vijf duivinnen. Je zou denken dat de vijf duivinnen elkaar zonder doffer zouden vinden, maar dat lijkt nog niet zo goed te lukken. Eerlijk gezegd worden ze alleen maar lastiger en proberen ze andere hokken binnen te dringen. Dus moest ik improviseren en het spelletje eerder dan verwacht beginnen. Misschien was het een beetje te vroeg bij de eerste vlucht, maar je moet wat. Halverwege vorige week legde ik een jong van ongeveer negen dagen gewoon op de beukensnippers op de grond en begon ik het gedrag van de duivinnen te observeren.
Het verbluffende gedrag van de duivinnen
Wat ik toen zag, was ronduit opmerkelijk. Vooral de 809 duivin ontfermde zich over het jong. Ze pakte het in met stro en veren, en er was geen andere duif die ook maar in de buurt durfde te komen. In het andere hok deed een andere duivin precies hetzelfde. Ik dacht bij mezelf, die zet ik als eerste op de lijst, en de 809 als tweede. Het was verbazingwekkend hoe serieus ze het spel namen. De bovenste van de lijst probeerde zelfs al uit de mand te komen en was bloednerveus. Het resultaat was dat ik in de middag nog maar één duif hoefde te hebben, en dat was natuurlijk de eerst getekende. Tegen de avond zat ze in de stromende regen op de klep, maar ik weet zeker dat ze de vuurtoren van Ameland heeft gezien. Gelukkig begreep de 809 het spelletje iets beter en dankzij haar kon ik de punten voor de aangetoonde duiven binnenhalen.
Na een regenbui volgde inderdaad weer het zonnetje. Hoewel mijn dag anders verliep dan verwacht, beleefde ik toch een geweldig weekend vol duivenavonturen. Met de jonge duiven die veilig waren en de sensationele vlucht van de oude duiven, was het een weekend om nooit te vergeten. Duivensport zit vol verrassingen en uitdagingen, maar dat is juist wat het zo spannend maakt. eerste
Roy Vos op teletekst
Het was een goed weekend voor heel Almere, niet alleen voor de jonge duiven, maar ook voor de oude. Ik las net op de app van de plassenjagers dat hun nieuwe aanwinst Roy Vos uit Almere op de midfond met twee duiven op teletekst staat, en zelf heb ik de eerste drie jonge duiven in de regio plus de eerste plaats bij de grootmeesters veroverd. Lekker hoor, zo’n gunstige wind uit de juiste hoek.